Mijn tijd in de gevangenissen!

De Corridor Zeeland

Dhr. De Kempenaer (tweede kamerlid 1840)
"Een verstandige hebt gij aan de maatschappij onttrokken,
en verstandloze zult ge daaraan teruggeven;
en in die maatschappij, hem geheel vreemd geworden,
zal hij terugkeren krank naar lichaam en ziel".



In het begin van de negentiger jaren had ik het voorecht om te mogen werken met enkele idealisten in het gevangeniswezen. Mensen die het doel hadden om gedetineerden een menswaardig bestaan te geven na hun detentie. Los van wat ze hadden gedaan en de tijd die ze ervoor hebben moeten zitten. Nee hun doel was om mensen te confronteren met hun daden en hun een basis mee te geven voor een toekomst zonder recidive.

Tegenwoordig staat het afstraffen vooraan door deze regering en niet met doel resocialisatie nee deze tijd geeft terecht ook het slachtoffer een rol en helaas wordt dit ingevuld met het begrip wraak.

Alhoewel de omslag begon met Lubbers (1990) die riep dat er strafkampen moesten komen en dat het gehele geitenwollen sokken gedoe afgelopen moest zijn. Wat hij daarmee bedoelde is me nog niet duidelijk, volgens mij waren gevangenissen sinds 1953 een resocialisatie instituut volgens artikel 26 van de wet gevangeniswezen. Dus met de intentie gevangenen een humane toekomst te bieden nadat ze hun detentie erop hadden zitten.

Nu terug naar mijn tijd, Ik was medewerker BSD in de gevangenissen De Raam, Marstal te Grave en de Corridor te Zeeland.

In beide gevangenissen had ik te maken met verschillende doelgroepen maar wel met dezelfde ideologen welke ik vernoemde in het begin van mijn stuk. Deze personen waren Dhr. Evers en Dhr Fernhout beide directeuren van deze gevangenissen, deze wisselden ook van gevangenis tijdens mijn tijd dat ik daar werkte. Samen met Dr. Maas oud directeur van de Pompekliniek hadden zij goede plannen m.b.t. deze resocialisatie.

 

In de gevangenis “de Raam” te Grave zaten gedetineerden die een alcoholdelict hadden gepleegd. Deze mensen kwamen 2 tot 4 weken voor een Alcohol Verkeers Project cursus. Dit hield in dat ze de gehele detentie tijd naast het onderhouden van de plantsoenen in Grave of droogbloemstukken te maken kregen met een intensieve confrontatie training. Mensen als Officier van Justitie Koos Spee,  mensen van het rechtelijke apparaat, politie maar ook slachtoffers waren daar om hun te confronteren met alcohol in verkeer. Ook werd de mechanische dood aan hun getoond, een film met dodelijke ongelukken door alcohol.

De andere gevangenis was nog een mooiere werkwijze. De Corridor was een gevangenis voor jonge adolescente jongens die redelijk zware misdrijven hadden gepleegd. Hier werkte men volgens een strak op sport en werk gericht programma. ’s Morgens om 6:00 opstaan en meteen 10 km hardlopen rond de gevangenis. Daarna ontbijt en de ene groep ging de bossen in om hout te kappen, de andere groep ging de houtzagerij in om van dat hout speeltoestellen te maken voor scholen in het gehele land. Deze klimtoestellen en ander houten speeltoestellen werden ook door deze jongens geplaatst en samen met dit plaatsen kregen de scholieren les over hoe deze jongens in gevangenissen waren beland. Dus ook een soort preventieve werking naar scholieren toe.

Mijn taak in deze gevangenis was nog mooier en tevens een goed middel om recidive tegen te gaan.

Ik moest uit de hele groep jongens die er zaten een selectie doen om samen met deze jongeren een toekomstplan op te zetten via het project Roustabout. Dit hield in dat deze jongeren als ze geselecteerd waren eerder de gevangenis uit konden maar wel moesten tekenen voor een baan en opleiding op een boorplatform voor 3 jaar. Dit heeft destijds opgeleverd een minimale recidive. Die men nu zeker niet krijgt door het afstraffen van gedetineerden.

Ik roep Teeven op dit goed in zich op te nemen!