Vrijheid van Meningsuiting
Vrijheid van meningsuiting is de vrijheid van burgers om hun overtuigingen kenbaar te maken, zonder controle vooraf door de staat. De vrijheid van meningsuiting is o.a. verankerd in artikel 10 EVRM, artikel 19, artikel 7 Nederlands Grondwet
Artikel 7 van de Nederlandse Grondwet
In de Nederlandse Grondwet staat de vrijheid van meningsuiting als vrijheid van drukpers. Het impliceert twee verschillende rechten: het recht om te openbaren en het recht om te verspreiden.
- Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet (art 7 lid 1 GW)
- Verspreiding mag ook door lagere wetgevers worden beperkt. Zelfstandige middelen van verspreiding (bv. het uitdelen van folders) mogen niet in hun geheel worden verboden: je moet kunnen blijven verspreiden.
Art. 7 lid 2 Grondwet verbiedt expliciet elke vorm van censuur voor radio en televisie. Art. 7 lid 3 Grondwet verbiedt alle andere vormen van censuur.
Ik schrijf dit n.a.v. de arrestatie Sharon Gersthuizen maar ook omdat ik ervaar dat steeds meer werkgevers mensen die lid van vakbonden en bijv. SP het leven door intimidaties dreigementen onmogelijk gemaakt worden. Maar ook vraag ik me af wat de rechtstaat hier voor een rol in heeft. Ik zie steeds meer rechtelijke uitspraken waarbij de rechter mijns inziens de kant van de overheid of het kapitaal inneemt. Zie bijvoorbeeld uitspraken stakingsverbod openbaar vervoer oktober 2009, maar ook dichterbij de opdracht van de rechter om Occupy Amsterdam te beƫindigen, de reden die hij aanvoert is niet relevant want mensen leefden al een tijd lang in die omstandigheden. Ze zaten al vanaf 15 oktober 2011 in dezelfde tentjes en met dezelfde mensen.
Grote gevaren zijn ook dat men zo meteen door het versoepelen van het ontslagrecht deze wet kan omzeilen en actieve vakbondsleden en activisten vanwege hun instelling eruit gegooid kunnen worden om andere redenen dan de werkgevers in hun agenda hebben staan.
Het is niet van deze tijd ik heb het zelf meegemaakt in 1987. Ik werkte in het Radboudziekenhuis te Nijmegen was daar 8 jaar OR lid. Ben als OR-lid met een van mijn acties daar (transportdienst) tot aan de Raad van Staten gegaan. Een proces van 2 jaar dit hield ook in dat de transportmedewerkers die twee jaar gewoon hun inkomsten bleven krijgen. Maar voor mij betekende dit intimidatie, 4 jaar lang het meest vuile werk doen zonder roulatie wat anderen wel kregen. Totdat ik het niet langer meer aankon en ontslag nam. Dit bleek achteraf ook nog een staartje te krijgen doordat ander werk moeilijk werd of wel onmogelijk.
Dus een wet is iets wat op papier staat maar op vele manieren is te omzeilen en als het aan Groen Links, D66, en de andere rechtse partijen ligt krijgen de werkgevers weer een handvat om Berufsverbot uit te voeren.
Reacties
Een reactie posten