Corona, democratie en “dor hout”.

 

Er vroeg laatst een journalist aan mij, of ik mijn plaats in de Gemeenteraad wil afstaan aan iemand die wel fysiek aan de vergaderingen kan deelnemen.

Ik heb namelijk verschillende chronische aandoeningen en ben daarom door deskundigen geadviseerd om niet fysiek te vergaderen. Overigens ook iets wat het RIVM aan mensen, die chronisch ziek of gehandicapt zijn, aanraadt. Men zegt niet voor niets: “blijf zoveel mogelijk thuis”.

Dus mijn antwoord aan deze journalist was en is: nee, ik heb net als iedere inwoner van Nederland dezelfde rechten en blijf mijn raadszetel dus bemannen, en dan het liefst via de mogelijkheid voor iedereen: digitaal vergaderen!

 

Mijn doel van dit stukje is, een weerwoord te geven aan egoïsten, die de term “dor hout” gebruiken, zoals onlangs Mw. Zwagerman, columniste van de Volkskrant, de ouderen, chronisch zieken en gehandicapten benoemde.

Deze columniste is van mening, dat jongeren niet moeten lijden onder het zwaard van Damocles dat boven de hoofden van deze genoemde doelgroepen hangt.

Een intrieste visie, welke volgens mij voortkomt uit een opvatting van “necro-politiek”, welke ik ook terugvind in ideeën zoals over “een voltooid leven” van D’66 en het niet meer opereren van mensen boven de zeventig, zoals bij Groen Links.

Eenvoudig gezegd: de zwakkeren onder ons moeten plaats geven aan de jongeren en sterkeren.

 

Helaas zijn deze ideeën niet alleen te vinden bij de genoemde politieke partijen, maar ook bij een deel van onze bevolking dat zich “virus waanzin” noemt, hun nieuwe naam virus waarheid komt me niet uit de strot of pen.

Maar het nieuwe normaal, zoals het genoemd wordt, heeft ook zijn weerslag in de lokale politiek, dus ook in Beuningen waar o.a. ikzelf een raadszetel namens de SP, maar vooral ook namens 700 inwoners (kiezers) beman.

Nu is er al een hele tijd een discussie gaande over fysiek of digitaal vergaderen in Beuningen.

De partijen Groen Links, D’66, BN&M, maar vooral de PvdA, gaan voor fysiek vergaderen en verwijzen de chronisch zieken, ouderen en gehandicapten naar hun vrijheid van keuze, dus fysiek vergaderen ofwel afwezig melden. Duidelijk een ondemocratische visie, want er wordt totaal geen rekening gehouden met de kwetsbaren onder ons en met de stemverhoudingen!

Ik heb de indruk dat een actie als “viruswaanzin”, d.w.z. “er is geen besmettingsrisico”, gebruikt wordt voor een eigen agenda en voor politiek gewin, te asociaal en ondemocratisch voor woorden.

Naast deze discussie ontstaat zo ook een afstand van datgene, waarvoor een Raadslid er zit, namelijk de democratische controle.

Het College volgt momenteel haar eigen weg zonder rekening te houden met de Raad.

Er is een procesgang afgesproken over de woningbouw in Beuningen, deze procedure wordt losgelaten, het College volgt haar eigen agenda hierin en geeft de Raad daarbij het nakijken.

 

Mijn politieke drijfveer is al sinds 1975 het activisme. Helaas ervaar ik de coronacrisis ook als een situatie van het niet mee kunnen doen aan acties buitenshuis, dus ook niet demonstreren en geen fysieke contacten kunnen leggen met de gedupeerde bewoners van de Groene Heuvels: mensen die uit hun vakantiehuis weg moeten ofwel een boete tot € 60.000 krijgen, omdat de handhaving in Beuningen is doorgeschoten naar machtsmisbruik.

Ook mis ik mijn kameraden van de SP in onze partijraad, maar ook in het actieberaad in een regio overleg, of zelfs in fysieke contacten met mensen uit onze eigen kerngroep.

Ook in het dorp staan, of langs de deuren gaan voor gesprekken met inwoners, moet ik helaas ontberen.