Mijn activistische politieke geschiedenis

 

 

8 februari 1954, er lag zeker een halve meter sneeuw dus de huisarts bleef bij mijn ouders voor het geval dat de geboorte zich aankondigde. Ik was veel te klein en had eigenlijk in een couveuse moeten liggen dus kreeg ik die avond ook meteen een nooddoop omdat kans op overleven niet zeker was. Maar gelukkig bleek die angst ongegrond en werd mijn doop op 19 maart nogmaals in de kerk bekrachtigd.

De vader van mijn moeder was een bekend figuur in Hillegom en verdere bollenstreek, hij vocht voor rechtvaardigheid bewoners maar vooral voor de belangen landarbeiders in de bollenteelt hij heeft dus voor die arbeiders ook een vakbond opgericht verder was hij kartrekker in Hillegom betreffende het sociale welzijnswerk daar.

 

Mijn jeugd was verder normaal maar op de LTS begon mijn genen te werken ik werd klassenvertegenwoordiger van de eerste klas timmeren en nam deel aan de leerlingenraad.

Als lid van NVV Jongerencontact leerde ik op mijn zeventiende jaar iemand in Nijmegen kennen van de Marxistisch Leninistische Jongeren (MLJ) en dit sprak me wel aan.

4 maart 1974, Ik moest naar Breda voor begin dienstplicht, op de heenreis richting opleidingskazerne stonden bij het Centraal Station Nijmegen mensen met de Tribune en ik kocht iedere keer dat ik daarlangs kwam er zo een. Wat erin stond voldeed aan mijn gevoel.

Toen mijn opleiding erop zat werd ik naar “t Harde overgeplaatst in mei 1974. Ik was er twee dagen toen er een grote actie rond de maaltijdvoorziening begon (zeer slechte kwaliteit eten). Het appelterrein werd bezet. Een van die kartrekkers daar werd mijn toekomstige chauffeur van Legerplaats en terug naar Nijmegen Jan Veuskens, tijdens onze ritten begon bij mij het gevoel tegen onrecht weer zijn intrede te doen, Jan Veuskes en vier andere maten kregen voor die actie een celstraf van drie maanden wat later resulteerde in een rechtszaak bij het Europees Hof, en zij gelijk kregen. Ik heb toen i.p.v. hen het VVDM-blad twintig rondgebracht in de legerplaats.

Ik kon me politiek maatschappelijk vinden bij de standpunten van toen SP en ben in november ook tijdens een weekendverlof naar het Kolpinghuis in Nijmegen gegaan voor bijwonen tweede SP-congres.

In 1979 werd ik politiek secretaris (voorzitter) van afdeling 5 Nijmegen waaronder Mook, Groesbeek Bergen Limburg en ja Boxmeer vielen. Daar leerde ik een jonge PABO student kennen genaamd Emile Roemer.

Ik kan me het gesprek betreffende goedkeuring afdeling worden in Boxmeer nog goed herinneren Joop Tenbrinke en ik togen af naar Theo Weenink de kartrekker in Boxmeer voor dat gesprek, we waren nog niet binnen of een huisvriend van Theo kwam achter ons aan waarbij ik meteen moest denken, waar ken ik die man toch van. Tot er een lampje begon te branden, het was de journalist van de Story dus ik dacht meteen wat heb ik nu boven mijn pet hangen. In dat jaar leerde ik als afdelingsvoorzitter Jan Troost kennen, hij maakte zich kwaad over dat wat artsen zeiden in de inrichting Maartenskliniek waar hij zat. Deze doctoren vonden dat gehandicapten toch niet naar culturele instellingen hoefden dus toegankelijkheid van de Lindenberg Nijmegen was geen hoofdzaak, Jan was een andere mening toegedaan dus bezette hij samen met lotgenoten en ondersteuning van de SP dit gebouw.

In  begin 1979 waren we ook bezig om mee te gaan doen als groep Voorkomen Is Beter (VIB, mantelorganisatie SP) voor de komende Ondernemingsraadverkiezingen in het Radboudziekenhuis en ja we kwamen met acht kandidaten in de OR. Tijdens de installatie moest ik al meteen aan de slag want de directie wilde de transportdienst gaan pakken als bezuinigingsmiddel de uren die in de weekenden gedraaid werden wilde ze niet meer uitbetalen maar compenseren met verlof wat voor de medewerkers inhield dat ze 180 gulden netto in de maand minder gingen verdienen, zo van de ene op de andere dag. Dit vond de VIB te rigoureus en ik benoemde dit als asociaal beleid. Deze strijd heeft totaal twee jaar geduurd De gehele OR-bezwaarprocedure werd bewandeld, Ik ging als laatste mogelijkheid zelfs met oud-senator Bob Ruers naar de Raad van State. Uiteindelijk kwam de directie de transportmedewerkers toch iets tegemoet met een afbouwregeling van twee jaar. Ook waren er grote bezuinigingen rond de schoonmaakdienst, ziekenverzorgers, gemeenschappelijke diensten (fotografen, audiovisuele dienst en technische dienst, keukenpersoneel enz. Bij al deze bezuinigingen was ik ter ondersteuning aanwezig.

De eerste termijn ging voorbij dus besloten we met vier VIB leden er nog een termijn aan te plakken als we gekozen zouden worden ik werd de lijsttrekker van dit viertal en ja hoor we werden alle vier gekozen.

Omdat ik de fractievoorzitter was ging ik zitten in verschillende commissies waaronder ook de ethische commissie KU ook zat ik in het bestuur hulpfonds KU. Die ethische commissie was er in de tijd dat euthanasie en abortus leefde in Nederland maar zeker in de Katholieke kerk, ik weet nog dat ik thuis een plastic foetus vond met bijbehorende briefje moordenaar erop. Ook toen speelde er veel bezuinigingsoperaties de kinderpsychiatrie moest sluiten en samengaan met een inrichting in Zetten ik zat ook hierbij in de commissie als luis in de pels. Die tijd speelde er landelijk ook de nodige omslag zorg plaats Staatssecretaris Hendriks voerde de COTG door wat inhield dat ziekenhuis afdelingen in september al dicht moesten omdat de totaal aantal toegestane verrichtingen gedaan waren.

Weer ging een termijn voorbij en bleef ik alleen over om de strijd voort te zetten dus sloot ik me aan bij de ABVA KABO weer werd ik gekozen maar omdat de botte bijl betreffende bezuinigen en ook de houding vakbond me hierin tegenstond haakte ik af dus na een zitting van 9 jaar stopte het voor mij.

Het einde OR-leven zorgde ook voor een arbeidsconflict dus einde baan Radboud ik ging weer studeren en leerde mijn toenmalige vrouw kennen en gezien een eerdere ervaring betreffende huwelijk besloot ik ervoor om mij op mijn privéleven te gaan richten dus op ons gezin samen met twee kinderen. Helaas zag ik machteloos veel onrecht langskomen en lag een scheiding op de loer wat helaas bewaarheid werd.

 

Tijdens mijn werkzaamheden als ouderenwerker bij de SWOB Beuningen kreeg ik een brief van oud landelijk SP-voorzitter Hans van Hooft hij vroeg me of ik me wilde aansluiten bij enkele mensen uit Beuningen die plannen hadden om daar een SP-afdeling uit de grond te trekken, dus nieuwsgierig zoals ik ben ging kijken en begreep ook meteen waarom Hans mij dit vroeg. Naast mij zat ook Seppe van de Wiel Sper van het eerste uur maar verder mensen die in kinderschoenen stonden als het gaat over socialisme. Er was veel werk te doen en dat was niet altijd makkelijk maar op 12 mei 2012 was het zover Beuningen kreeg een SP-afdeling status en op 22 maart 2018 werden Emine Asik en ik gekozen als raadslid in de gemeente Beuningen. En dat ben ik nu 5 jaar.

Op 15 november 2023 nam ik afscheid als fractievoorzitter gemeenteraad Beuningen eerder had ik de scepter afdelingsvoorzitter overgegeven aan iemand anders. Ik blijf wel altijd ver staan van machtspolitiek.